High tea bij de Bakkerswinkel Utrecht
Vandaag ben ik in Utrecht op bezoek bij de Bakkerswinkel!
Utrecht, de stad waar ik vandaan kom en waar ik zoveel herinneringen aan heb.
Ik kom hier niet vaak meer, dus de keren dat ik hier even voet aan wal zet, geniet ik met volle teugen van de vertrouwde omgeving en de grote diversiteit aan inwoners.
Voor wie het geen probleem vindt een paar kilometers te rijden, om te genieten van een heerlijke high tea en een leuke activiteit, is Utrecht een goede keus. Allereerst kun je er natuurlijk heerlijk shoppen, maar als dat niks voor je is, dan is er nog genoeg keus aan wandelroutes, musea en andere bezienswaardigheden. Het is in ieder geval een stad waar je je niet hoeft te vervelen!
Het is rotweer buiten. Het waait en het regent. Toch mag dat de pret niet drukken! Ik ben weer even thuis en vind het veel te leuk om weer even hier te zijn. Mijn zusje en ik hebben de auto geparkeerd in de parkeergarage en maken een, voor mijn gevoel, veel te korte wandeling richting richting de Bakkerswinkel.
“Oh! Daar stond vroeger een telefooncel. Kan je je dat nog herinneren?” roep ik blij.
“Nee, niet echt,” zegt mijn zusje.
“Oh, oke.”
Vrolijk lopen we verder. Al gauw zien mijn ogen weer iets opvallends.
“OH KIJK!! Daar zat vroeger een winkeltje, nu zit er een eetzaakje in…”
“Oh echt? Oke”, mijn zusje is niet erg onder de indruk.
“En daar parkeerde ik altijd mijn fiets!” ga ik verder.
Ik voel me net een klein kind in een snoepwinkel. Zo heerlijk om al die bekende plekken te zien!
Wanneer we bij de Bakkerswinkel aankomen, valt het me op dat er hier weinig veranderd is. Zou de Bakkerswinkel er altijd al hebben gezeten, vraag ik me af? Ik zou het niet weten, in de tijd dat ik hier woonde was high tea’n wel het laatste waar ik me mee bezig hield. Nieuwsgierig gaan we naar binnen…
Mijn ogen worden groot wanneer we beneden aankomen. We zijn in een prachtige gewelf beland. Fantastisch, wat een gave locatie!. Dit is echt een op en top Utrechts tafereeltje!
Mijn zusje en ik krijgen een tafeltje aan het raam toegewezen. Hier heb je direct uitzicht op de gracht. Alleen niet het uitzicht waar je aan denkt bij Utrechtse grachten hoor! De Plompetorengracht heeft geen kades met terrasjes zoals de Oudegracht. Maar desalniettemin is het een leuk uitzicht, vind ik. Vanwege de oude ramen tocht het wel een beetje hier, maar dat hebben ze geprobeerd op te lossen door een langwerpig kussen aan de onderkant van het raam neer te leggen. Het helpt wel iets, maar voor de echte koukleum waarschijnlijk niet genoeg. Het voordeel is wel dat je bij deze tafels ook gebruik kan maken van de vensterbank naast je, want het is echt passen en meten op de kleine tafeltjes.
Maar ondanks die kleine nadelen spat het schattigheidsgehalte er vanaf! Kleine nostalgische kopjes, lieve bordjes, bloemetjes, kaarsjes…
Nee, het is geen straf om hier even te vertoeven.
We zijn duidelijk net op tijd binnen, want al gauw komen er druppelsgewijs meer gasten binnen en voor we het weten is het vol. Eén van de serveersters loopt druk op en neer om iedereen tafeltjes toe te wijzen. Gelukkig duurt het niet lang voor ze onze kant opkomt met de eerste ronde. We hebben een royal high tea gereserveerd en beginnen met heerlijk versgebakken scones. Het tafeltje naast ons heeft minder geluk en het duurt even voor ze geholpen worden. Het is dan ook razend druk. De kleine tafeltjes blijken echt een noodzaak te zijn, want anders zouden ze een hoop mensen moeten teleurstellen, dat is duidelijk.
De scones zijn heerlijk vers en hebben het formaat van een tennisbal.
“Ik denk niet dat ik hem helemaal opeet,” zegt mijn zusje, “dan zit ik gelijk vol!”
Halverwege de scone leggen we hem neer, om hem uiteindelijk toch weer op te pakken. Vol of niet, als het niet anders kan gaan we wel proppen tijdens de volgende rondes, hihi.
Terwijl we zitten te kletsen, valt het me op dat mijn zusje naar het tafeltje achter/naast mij aan het kijken is. Ik zit in de hoek en ben min of meer ingeklemd tussen twee tafeltjes. Het blijkt dat de twee dames naast ons problemen hebben met de theepot die ze met moeite kwijt kunnen. We bieden aan de theepot bij ons in de vensterbank te plaatsen, iets waar ze dankbaar gebruik van maken.
Wij hebben inmiddels onze scones op en zien de serveerster met de volgende ronde aankomen lopen…
Het is de combinatie van oude tafelgebruiken met moderne eetgewoontes die De Bakkerswinkel tot een bijzondere plek maakt. Genieten van een uitgebreide lunch of high tea kan zowel in de lunchroom als thuis. Alle ambachtelijke producten zijn namelijk ook te koop aan de toonbank. Zo kan je naast zoete en hartige taarten ook verschillende zoete scones meenemen, inclusief eigengemaakte jam en clotted cream…”
(Bron www.debakkerswinkel.nl)
Hoewel we hebben genoten van de tweede ronde, was het erg machtig. De gedachte dat er nog een derde ronde komt, is ondanks ons proppende vermogen, toch een beetje teveel van het goede.
“Geen probleem!” zegt de serveerster tegen ons, “Willen jullie de derde ronde anders mee naar huis nemen?”
Wat een goed idee! Graag!
Niet veel later krijgen we ieder een papieren zakje met daarin een kartonnen doosje gevuld met zoete lekkernijen. Blij rekenen we af en gaan we op weg naar de auto.
“Zo! Hebben de mannen ook een keer wat!”, giechelen we.
Ik snuif voor een laatste keer nog de Utrechtse lucht in me op. Het was leuk, maar het zal weer even duren voor ik deze kant op kom.
Zoveel high tea’s nog, zoveel plaatsen nog…
Bij thuiskomst blijken we niet goed te hebben opgelet.
Ik heb de chocoladetaart en karameltaart en mijn zusje de cheesecake en de worteltaart.
Dit had dus precies andersom gemoeten. Maar ach, ik ben blij! Het ziet er leuk uit en ik kom in ieder geval met iets thuis. Dat gebeurt ook niet vaak!
Ga voor een volledig overzicht van alle vestigingen en prijzen naar www.debakkerswinkel.nl
Wil je ook een keer high tea’n of lunchen bij de Bakkerswinkel, maar heb je niemand om mee te gaan? Kom naar ons Plein op de website en vind iemand die met je mee wil!
